Jak uszyłam swoją suknię ślubną

W końcu zebrałam się by napisać posta o tym jak uszyłam swoja własna suknię ślubną :D Zaczęło się tradycyjnie. Czyli od odwiedzenia całej masy salonów sukien ślubnych i niekończących się przymiarkach. Od razu wiedziałam, że chcę suknię, która nie będzie śnieżno biała, tylko bardziej w odcieniu śmietany, czy kości słoniowej. Przy mojej bladej cerze, biała suknia + ja = trupia panna młoda. Dodatkowo suknia miała być koronkowa, dopasowana na górze i rozkloszowana na dole, bez trenu, raczej skromna, ale też wystarczająco elegancka. W końcu ślub zobowiązuje ;)

Po przymiarkach doszłam do dwóch wniosków. Jeden - w salonach nie ma dokładnie takiej sukni jaką bym chciała, więc każdy model wymaga dodatkowych przeróbek. Dwa - ceny koronkowych sukni w stylu, który mi odpowiada, zaczynają się od 5000zł i niebezpiecznie rosną w górę....

Ostatecznie zdecydowałam się na uszycie sobie sukni. Stwierdziłam, że zaoszczędzę sporo pieniędzy, czasu (na jeżdżenie po kolejnych salonach z sukniami) i będę miała dokładnie taką suknię jaką chcę. Wiedziałam też, że technicznie podołam wyzwaniu. Rok wcześniej uszyłam suknię ślubną na zamówienie i efekt był świetny.

To projekt sukni i bolerka

To prototyp odszyty z materiału zastępczego

Tu to tył prototypu

A tu gotowa suknia i bolerko

Pełna wiary we własne możliwości zaczęłam od konstrukcji bluzki podstawowej. To świetna baza do dalszego modelowania. Po odpowiednim przedłużeniu takiej bluzki uzyskamy suknię :D Jeśli chcecie nauczyć się robić taką konstrukcję zachęcam do zajrzenia na tego bloga. Wszystko jest tu jasno opisane :D

Po stworzeniu podstawowej konstrukcji przyszedł czas na modelowanie zgodne z moim projektem. Osobno powstały wykroje na halkę (chciałam by suknia była lekko podniesiona na dole), podszewkę, tkaninę zasadniczą oraz koronkę. Każda z tych części nieco różniła się od siebie i potrzebne były osobne wykroje.

Wykrój jednego z klinów dołu sukni

Wykroje góry sukni - dla tkaniny zasadniczej

Wykroje góry sukni - dla koronki

Mając wykroje wiedziałam ile materiału będę potrzebowała. Pojechałam więc do świetnie zaopatrzonej, w materiały na suknie ślubne, hurtowni na Floriańskiej. Polecam to miejsce wszystkim warszawiakom szyjącym suknie ślubne, wieczorowe, czy stroje do tańca. Mają tam naprawdę fajne materiały w przystępnych cenach i duuuży wybór. Ja zdecydowałam się na koronkę, tkaninę zasadniczą w postaci niezbyt błyszczącej i dość grubej satyny oraz wiskozową podszewkę. Do tego musiałam dokupić klejonkę, tiul na halkę, suwak oraz satynową wstążkę do przewiązania w talii.

Koronka na moją suknię ślubną

Klejonka, której używałam do podklejenia np suwaka, czy dekoltu

Uzbrojona w materiały i wykroje odszyłam prototyp z podszewki. Zawsze szyję taki prototyp, by upewnić się, że wszystko dobrze leży. Lepiej uszyć nawet kilka prototypów z taniej tkaniny, niż odszyć od razu suknię na gotowo. Zaoszczędzimy tym czas i sporo pieniędzy :D W przypadku mojej sukni wystarczył jeden prototyp i kilka drobnych poprawek i mogłam szyć suknię :D

Poprawki naniesione po pierwszej przymiarce prototypu

Na szczęście wybrałam dobre materiały do szycia i nie spotkałam większych problemów technicznych. Martwiłam się trochę o szycie koronki, bo nigdy wcześniej z niej nie szyłam. Bałam się w szczególności o wszycie suwaka... ale wszystko udało się za pierwszym razem bez zbędnego prucia. Ostatecznie udało się uzyskać taki oto efekt :D

Przymiarka gotowej sukni

Suknia w obrocie

I na samej ceremonii

Ja jestem z tej sukni bardzo zadowolona. Jest w stu procentach "moja". Jestem ciekawa waszych opinii :D A może któraś z was podjęła się podobnego wyzwania i uszyła sobie, lub komuś suknie ślubną?

Fairtrade - sprawiedliwy handel, czyli jaki?

Ogromna część produkcji ubrań odbywa się w krajach takich jak Chiny, Indie, Bangladesz, czy Wietnam. Są to kraje, które delikatnie mówiąc mają w zwyczaju niedocenianie swoich pracowników. Zwykle chodzi o to, by szybko i tanio wyprodukować jak największą ilość ubrań.

Po kolejnych katastrofach, takich jak ta 24.04.2014 w Bangladeszu, gdzie zginęło 1127(!) osób świat na chwilę przypomina sobie o fatalnych warunkach jakie panują w fabrykach odzieżowych na całym świecie. Tak tak to ta katastrofa gdzie między innymi metkami znaleziono metki LPP (Reserved, Mohito, Cropp, House), ale też Mango, Beneton i inne. Dla ludzi o mocnych nerwach polecam ten film. Jest to relacja tamtych wydarzeń oczami pracowników, którym udało się przeżyć.

Tu znajdziecie link do oficjalnego stanowiska LPP w tej sprawie. A tu opis reakcji LPP kilka miesięcy po katastrofie.

Pracownicy, również dzieci, pracują przez wiele godzin w fabrykach, które często są umieszczone w budynkach mieszkalnych, nieprzystosowanych do ciężkich, przemysłowych maszyn. Po jakimś czasie budynki się zawalają, a w ich gruzach giną tysiące osób. Częste są też przypadki pożarów, w których ginie masa osób. Pracownicy nie mogą uciekać, ponieważ okna w fabrykach są zakratowane. Zanim przyjdzie pomoc większość z nich umiera od dymu i ognia.

BHP? Związki zawodowe? Przepisy przeciwpożarowe? Ustalony czas pracy? Minimalne wynagrodzenie? Przerwa na kawę? Pracując w krajach "rozwijających się" możecie o tym wszystkim zapomnieć. Normą jest praca w zakratowanych fabrykach, bez możliwości wyjścia, praca po 10-12 godzin 6-7 dni w tygodniu, wykorzystywanie seksualne kobiet, bicie pracowników itp.

Na szczęście podnosi się świadomość klientów sieciówek i dużych firm odzieżowych. Zwiększa się grupa ludzi, która woli zapłacić 5zł więcej i mieć pewność, że ich ubranie powstało w godnych warunkach i nie przyczyniło się do niczyjej śmierci. Jednym z takich certyfikatów jest Fairtrade.

Aby uzyskać certyfikat Fairtrade, produkt musi być wyprodukowany przez fabrykę, która w produkcji i handlu spełniają poniższe kryteria:

• Uczciwa cena jaką otrzymują producenci za swoje produkty

- jej wysokość powinna być zawsze ustalana z uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań, przy udziale producentów i innych zainteresowanych stron

- powinna pokrywać koszty zrównoważonej ekologicznie i społecznie produkcji

• Bezpieczne i oparte na zasadach szacunku praktyki handlowe

- krótki czas oczekiwania na zapłatę

- możliwość prefinansowania, jeśli wymaga tego sytuacja

- bezpośrednie relacje pomiędzy producentami a organizacjami handlowymi

- skracanie łańcucha pośredników

• Sprawiedliwe płace i odpowiednie warunki socjalne

- płace na plantacjach, gdzie produkuje się towary na zasadach Sprawiedliwego Handlu, powinny zapewniać pracownikom i ich rodzinom wystarczające środki na utrzymanie

- bezpieczne, nie zagrażające zdrowiu warunki pracy

- wolność zrzeszania się

- równe płace w przypadku kobiet i mężczyzn

- niewykorzystywanie pracy dzieci, zgodnie z Konwencją o Prawach Dziecka oraz na podstawie lokalnego prawa

• Demokratyczne zarządzanie organizacją producencką

- producenci powinni powołać i stopniowo wzmacniać demokratyczną organizację producencką (np. spółdzielnię, stowarzyszenie rolników, związek zawodowy pracowników)

- decyzje powinny być podejmowane wspólnie, w sposób demokratyczny i transparentny

• Dążenie do zwiększania niezależności producentów

- długofalowym celem Sprawiedliwego Handlu jest takie wsparcie drobnych producentów, aby w przyszłości mogli prowadzić opłacalną działalność także poza ruchem i być konkurencyjnymi na rynku krajowym bądź światowym

• Zwiększanie wiedzy i świadomości konsumentów

- zadaniem organizacji Sprawiedliwego Handlu jest także edukacja i zwiększanie świadomości konsumentów w zakresie podejmowania etycznych wyborów konsumenckich, dostarczanie im informacji o producentach, ich produktach oraz warunkach, w jakich powstały

Obecnie istnieją standardy dotyczące takich produktów jak: banany, cukier, herbata, kakao, kawa, komosa ryżowa (quinoa), miód, owoce suszone, owoce i warzywa świeże, soki, orzechy/ ziarna oleiste, przyprawy, ryż, wino, kwiaty cięte, rośliny ozdobne, bawełna, piłki sportowe.

Jak widać z tych produktów w przemyśle odzieżowym korzysta się tylko z bawełny. Jednak bawełniane ubrania stanowią duży udział w rynku.

 Fair trade vs Fairtrade

vs                   

Określenie Sprawiedliwy Handel (lub Fair Trade pisane oddzielnie) odnosi się do całej idei rozwoju Globalnego Południa poprzez wymianę handlową na specjalnych zasadach, korzystniejszych niż zasady na rynku międzynarodowym. Może dotyczyć zarówno oznakowanych, jak i nieoznakowanych produktów i działalności różnych organizacji na tym polu.

Natomiast Fairtrade (pisane racem) to system certyfikacji i oznaczania produktów Sprawiedliwego Handlu zarządzanego przez Fairtrade International (FLO Int. - Fairtrade Labelling Organizations International).

Opisane w tym poście historie dzieją się nie tylko w Bangladeszu. Podobne problemy nają pracownicy w Chinach, Indiach, Wietnamie itp. Miałam kiedyś przyjemność rozmawiać z byłą pracownicą fabryki odzieży w Indiach. Obecnie jest działaczką społeczną na rzecz poprawy warunków pracy w Indiach. W rozmowie apelowała, by kraje zachodu nie bojkotowały poszczególnych marek czy produktów wytwarzanych w jej kraju. Przemysł odzieżowy zatrudnia tam znaczną część społeczeństwa i jest to ich jedyne źródło utrzymania. Dlatego bez przemysłu odzieżowego i pracy w fabrykach czeka ich jeszcze większa bieda. Prosiła za to, by wywierać na zachodnich markach odzieżowych presję. Tylko poprzez wzrost świadomości konsumentów w krajach bogatych możemy poprawić warunki pracy w krajach uboższych

24 kwietnia 20132

24 kwietnia 2013

24 kwietnia 2013

USA

Nie odzywałam się przez jakiś czas, a to z powodu wielu zmian w moim życiu. Zmiana numer jeden to mój własny, osobisty ślub :D Przygotowania związane ze ślubem zajęły mi sporo czasu. Zwłaszcza, że postanowiłam sama uszyć sobie suknię ślubną. Jeśli jesteście ciekawi jak powstawała dajcie znać w komentarzach, a powstanie na ten temat oddzielny post.

A po ślubie… oczywiście podróż poślubna. Ja postanowiłam wybrać się prawie na cały miesiąc miodowy do USA. Zwiedzanie zaczęliśmy od Chicago, a ostatnie tygodnie poświęciliśmy na dogłębne poznanie Nowego Yorku. Świetnie trafiliśmy, bo akurat odbywał się Mercedes Fashion Week (!), 13sta rocznica ataku na WTC, oraz premiera nowego iPhona…więc się działo.

Ale po kolei.

Trochę za późno zorientowałam się, że odbywa się Fashion Week w NY. Nie załapałam się więc na oficjalne pokazy. Zresztą niewiele straciłam, bo lokalna telewizja pokazywała najważniejsze pokazy, oraz komentarze krytyków mody i dziennikarzy. Załapałam się za to na imprezę zamknięcia FW. Moje obserwacje są takie, że impreza taka wygląda dokładnie tak samo jak w Polsce. Na parkiecie spotkanie może więcej kolorowych twarzy, ale muzyka, drinki, wystrój, atmosfera…zupełnie jak u nas. Jedynym negatywnym zaskoczeniem były ciemnoskóre osoby podające papier w toalecie…

Jeżeli chodzi o muzea, to zdecydowanie polecam Metropolitan Museum of Art . Ja spędziłam tam ponad 6 godzin, a to i tak okazało się być za mało… Nie ma fizycznej możliwości obejrzenia wszystkiego dokładne. Jedynym sensownym rozwiązaniem jest chyba wybrać sobie jakiś temat, który was najbardziej interesuje i zwiedzić tylko część poświęconą temu tematowi. Generalnie bardzo inspirujące miejsce.

Odwiedziłam też Muzeum Mody w Fashion Institute of Technology. Plusem jest darmowy wstęp. Minusem niestety pokazywane kolekcje ubrań. Wszystko jest ładnie opisane i podświetlone, ale nie jest to imponująca kolekcja. Jedna dostępna wystawa prezentowała historię bielizny, druga kostiumy sceniczne. Tematy bardzo ciekawe, ale same eksponaty nie powalały…Jednym słowem w Internecie znajdziecie więcej informacji i ciekawsze zdjęcia. Co do zdjęć to w muzeum panował absolutny zakaz robienia zdjęć, więc niestety nie mam wam nic do pokazania. Musicie mi uwierzyć na słowo, że kolekcja nie należała do najciekawszych. Lepiej przejść się na 5th av, gdzie w kilku piętrowym, rozległym centrum handlowym możecie zobaczyć i pomacać ubrania z najnowszych kolekcji najbardziej znanych projektantów :)

Jeśli poszukujecie inspiracji, warto zajrzeć do MoMa, lub obejrzeć wystawy w Guggenheim. MoMa to największa galeria prezentująca sztukę współczesną. Znajdziecie tu oryginalne prace Andy'ego Warhola, Pollocka, Salvadora Dali, Da Vinci…itd.

Gdy byłam w Guggenheim trwała akurat zmiana ekspozycji i dostępne były tylko dwie wystawy. Warto jednak tam pójść choćby ze względu na samą architekturę budynku.

A jak ubierają się mieszkańcy Chicago i Nowego Jorku? Powiedziałabym, że bardzo sportowo i wygodnie. Przeciętny warszawiak jest lepiej ubrany niż nowojorczyk. Widać, że Amerykanie stawiają na wygodę i niezobowiązujący wygląd. Na ulicach pozostały pojedyncze niedobitki hipsterów. Zdecydowana większość ludzi to normcorowcy. 

Na koniec zostawię was z kilkoma widokówkami z NY :D

nowojorska ulica

nowojorska ulica

WTC

Amisze niedaleko WTC 11.09.2014

Chinatown

Central Park

Dolny Manhattan

Kilka słów o projektowaniu butów - część 2.

Jak projektuje się buty?

Tradycyjnie używa się do tego celu kopyta, czyli formy drewnianej, lub plastikowej, w kształcie buta, który chcemy zaprojektować. Kopyto owijamy taśmą i nanosimy na to kształt, jaki chcemy uzyskać. Oczywiście możemy zacząć od szkicu na kartce papieru, lub od razu rysować projekt na kopycie. Później wycinamy i układamy na płasko uzyskane kształty. Jest to jeden z najprostszych sposobów zdjęcia z bryły 3D płaskich powierzchni.

Dziś dzień pełen filmików, ale czasem łatwiej coś pokazać niż o tym pisać :) dlatego przedstawiam wam filmik pokazujący jak stworzyć formę podstawową buta (żeby w przypadku odzieży było to równie proste... :P )

Innym sposobem projektowania jest użycie specjalnych programów komputerowych do projektowania butów w 3D (np Footwear CAD). Najpierw skanujemy formy na specjalnym tablecie, by wprowadzić dane do komputera. Później poddajemy formy obróbce komputerowej, możemy na przykład stopniować formy, lub je modyfikować. Później rozkładamy formy tak, by zużyć jak najmniej skóry i wycinamy przy użyciu specjalnego plotera.

Tu możecie zobaczyć inspirujący filmik o współczesnym projektowaniu obuwia.

Najnowszą techniką projektowania butów jest wykorzystanie druku 3D. Drukarki 3D mogą wydrukować wszystko, również obuwie. Dlatego co raz więcej projektantów korzysta z tej metody tworząc takie cuda.

Jak przebiega ten proces? Jakie są możliwości tej nowej technologii? Zobaczcie ten filmik, w którym znani projektanci obuwia opowiadają o swoich projektach wykonanych przez drukarki 3D.

Gdzie można się nauczyć projektowania obuwia? 

Większość szkół projektowych prowadzi zajęcia z projektowania obuwia, ponieważ projektant odzieży powinien mieć o tym jakieś pojęcie. Jeśli chcecie się wyspecjalizować w projektowaniu butów warto skończyć szkołę, która skupia się głównie na tym zagadnieniu. W Polsce jest sporo kursów oraz szkół, w których prowadzony jest kierunek projektowania obuwia, a wśród nich np:

Wyższa szkoła sztuki i projektowania w Łodzi na wydziale wzornictwa

Szkołą Artystycznego Projektowania Ubioru w Krakowie

Wyższa Szkoła Umiejętności Społecznych w Poznaniu na wydziale wzornictwa

Uniwersytet Technologiczno - Humanistyczny w Radomiu na wydziale wzornictwa

Jest też oczywiście opcja wyjazdu do Włoch i nauki u najlepszych ;)

Jak widać projektowanie butów to inna para kaloszy niż projektowanie ciuchów. Wymaga trochę innej wiedzy i umiejętności..... Na koniec kilka inspirujących projektów zaczerpniętych z wirtualnego muzeum butów.

Jak widać w projektowaniu obuwia ogranicza nas tylko nasza wyobraźnia ;P