Rysunek żurnalowy - teoria

Rysunek żurnalowy to szybki szkic ilustrujący projekt danego ubrania. W rysunku tym nie musimy dokładnie zaznaczać wszystkich detali ubrania (od tego jest rysunek techniczny). Powinniśmy za to oddać charakter stroju. Rysunek żurnalowy możemy stworzyć po to by nie umknął nam jakiś genialny pomysł. Ale też tworzymy go, by komunikować się z innymi ludźmi, głównie naszymi klientami. Dlatego też ważne jest, by rysunek żurnalowy był na tyle atrakcyjny, by sprzedać wizję projektanta klientowi.

Rysunek żurnalowy należy oddzielić od rysunku technicznego oraz od ilustrowania mody. Rysunek techniczny przedstawia wszystkie szczegóły danego modelu ubrania, szwy, zaszewki, suwaki, guziki itp. Zwykle jest to rysunek czarno biały. Poniżej porównanie rysunku żurnalowego po lewej oraz rysunku technicznego tego samego ubrania po prawej.

Odrębną kwestią jest ilustracja mody, która w ciekawy, artystyczny sposób ilustruje czyjś projekt. Ilustracje te są często prezentowane w magazynach modowych zamiast zdjęć. Potrafią też być reklamą projektanta i jego marki. Poniżej przykład ilustracji mody.

 

A tu jeszcze kilka przykładów różnych rysunków żurnalowych.

Jak widać ich autorzy nie skupili się na tym jak wyglada modelka, na jej twarz, kolorze oczu itp. To nie jest istotne dla przekazania wizji projektu. Z większym detlem rysowane jest za to samo ubranie. 

Warto też zauważyć, że zabużone są proporcje ciała. Modelki przedstawione na rysunkach żurnalowych są zwykle znacznie dłuższe i chudsze niż w rzeczywistości. Dlaczego tak się dzieje? Na to pytanie można by pisać dłuuugie elaboraty...ja napisze tu tylko tyle, że takie proporcje są "milsze dla oka" i łatwiej się sprzedają.

Nie od dziś wiadomo, że istnieją kanony piękna, które z czasem ulegają pewnym modyfikacjom. Już w czasach antycznych wyróżniano kanon Polikleta, gdzie wysokość człowieka równała się ośmiu długościom głowy, oraz kanon Lizypa, gdzie sylwetka była jeszcze bardziej wydłużona i wynosiła 9 długości głowy.

Później powstał kanon Witruwiusza, gdzie wysokość człowieka to 10 modułów, a moduł to długość głowy od brody do nasady włosów. Kanon ten precyzyjnie określał również inne proporcje np. otwarta dłoń ma wielkość jednego modułu, stopa to 1/6 człowieka, a szerokość rozstawionych ramion jest równa wysokości czlowieka.

Człowiek witruwiański według Leonarda da Vinci

Jakie proporcje ma "prawdziwy człowiek" z krwi i kości? Jeśli chcecie, by wasz rysunek wyglądał w miarę realistycznie powinniście stosować proporcję ośmiu modułów. Jednak jeśli chcecie stworzyć sylwetkę nieco odrealnioną, wyidealizowaną, możecie zastosować kanon 9 a nawet 10 modułów.

Jak widać projektanci mają swoje sztuczki, by wydłużyć proporcje modelek. Jedną z nich jest wysokie umiejscowienie talii, wtedy nogi wydają się byc dłuższe. Innymi zabiegami wydłużającymi sylwetkę są obcasy i wysoko opięte włosy. Ponad to modelki zwykle chodzą po wybiegu, który znajduje się wyżej niż widownia. Z perspektywy widza proporcje modelki są wtedy znacznie wydłużone.

Poliklet oprócz swojego kanonu piękna opisał również zasadę kontrapostu. Kontrapost jest to takie przedstawienie postaci, w którym cały jej ciężar opiera się na jednej nodze, a druga jest odciążona i jedynie lekko opiera się o ziemię. Dla zachowania równowagi sylwetki barki są pochylone przeciwnie do bioder. W klasycznym kontrapoście głowa też jest pochylona, a postać zwykle trzyma coś w ręku. Powyżej klasyczna rzeźba Polikleta przedstawiona w kontrapoście. A dalej modelki ustawione w tej klasycznej pozie. Dlaczego o niej piszę? Bo jest klasycznie piękna i często używana w rysunku żurnalowym. :)

 

Trochę sie rozpisałam o tych proporcjach i kanonach, ale to podstawa zanim zaczniemy rysować. Praca domowa - prześledźcie pozy modelek i ich proporcje. Pooglądajcie też blogi z "prawdziwymi" ludźmi i popatrzcie się tez na ich proporcje i pozy. Wszystko to przyda się nam w kolejnej części praktycznej :)